| |
HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ardarda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara.
Akan yıldıza.
Bir kibrit çöpüne varana.
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
BAHAR GÜLÜM
Baktığım her yerde inan sen varsın
Güzellik nerede sen oradasın
Herşeyinle içinde yaşayansın
Bu beden nerede sen oradasın
SEN BENİM BAHAR GÜLÜM
SEN BENİM EKMEĞİM
SEN BENİM İÇTİĞİM SUYUMSUN
SEN BAHARI GÜL DİYE
KOKLADIĞIM ÇİÇEĞİM
ÜZÜNTÜM NEŞEM CANIM HASRETİMSİN
Nasıl sevdaya şanlı gözlerin
Nereye baakarsam orda izlerin
Petekle bal gibi senin sözlerin
Bir türkü dinlersem sen oradasın
SEN BENİM BAHAR GÜLÜM
SEN BENİM EKMEĞİM
SEN BENİM İÇTİĞİM SUYUMSUN
SEN BAHARI GÜL DİYE
KOKLADIĞIM ÇİÇEĞİM
ÜZÜNTÜM NEŞEM CANIM HASRETİMSİN
ÇOK SEV İSTEDİM
Masallar kadar inanılmazdı yaşadıklarım,
Kaf dağının ardında yaşayan peri padişahının kızı
değildim oysa.
Senden dünyaları istemedim sevgili,
Ama isteseydin ben verebilirdim.
Tek gözlü canavarın koruduğu o mağaradaki
elmasta değildi istediğim.
Hem masallarada inanmıyorum artık ben,
Ben sadece beni çok sev istedim..
Leylim Ley
Döndüm daldan kopan kuru yaprağa
Seher yeli dağıt beni, kır beni
Götür tozlarımı burdan uzağa
Yarin çıplak ayağına sür beni
Ayın şavkı vurur sazım üstüne
Söz söyleyen yoktur sözüm üstüne
Gel ey hilal kaşlım dizim üstüne
Ay bir yandan sen bir yandan sar beni
Yedi yıldır uğramadım yurduma
Dert ortağı aramadım derdime
Geleceksen bir gün düşüp ardıma
Kula değil, yüreğine sor beni
Canım, Sevdiğim, Yüreğim
Canım, Sevdiğim, Yüreğim...
Bu duvarlar yetmiyor bizi ayırmaya bilesin... Bu parmaklıklar, bu demir kapılar, bu hava, inan... Bazen bir yumrukta yıkacak kadar güçlü,
Bazen bir serçe kadar güçsüzsem, bir nedeni vardır...
Hangi zorluğu yenmemiş insanoğlu.
Hele taşıyorsa içinde bu insanca sevgiyi.
Güzel günler zorlu duraklardan geçer sevdiğim.
Damla damla birikiyor insan. Damla damla sevgili...
Bir gün akıp gideceğiz hayata...
Duvarlar yıkılacak, açılacak bütün kapılar bilesin.
Benim yüreğim sensin şimdi, seni vurur durur...
Ve yine damla damla çoğalıyorsun içimde.
|
|